CHP’de bu aralar kime dokunsan feryat figan…
DSP’ye kızıyorlar.
Bölücülükle suçluyorlar.
Hiç kızmasınlar, yaşanan durum CHP geleneğine uygundur.
CHP’den dışlananlar, aday olmak isteyip haşlananlar DSP’ye geçiyor.
Muharrem İnce’yi destekledikleri için taşlananlar da geçer mi?
Oldu diyelim.
İşte o zaman CHP tarihinde sayısız örneği olan süreç başlamış demektir.
Bunun adı “mitoz bölünme” sürecidir.
CHP geleneği olarak bilinen zihniyet bölebilecek bir şey bulamadığında “kendisini bölerek” tatmin olmaya yatkındır.
CHP’de Milli Şef İsmet İnönü böyle yıkılmadı mı?
Ecevit ile Baykal el ele verdiler.
Koca “Milli Şef”e hiç acımadan “Zilli Def” muamelesi yaptılar.
İnönü direnmesine direndi.
Hatta Ecevit ile Baykal’ı “CHP’de Atatürk karşıtı Marksist darbe” yapmakla bile suçladı.
Merhum Abdi İpekçi’ye “Türlü baskılar altında kongreler yapılıyor. Dev-Genç militanlarını partiye alıyorlar. İstedikleri ve maksatları için kullanıyorlar” diye içini döktü.
Ama geçmiş olsun.
İnönü devrildikten sonra Baykal kafayı Ecevit’e taktı.
Sıtkı sıyrılan Ecevit baktı olmayacak gitti kendisine parti kurdu.
Baykal’ın da nasıl bir operasyonla saf dışı kaldığı malum…
Ecevit İnönü’yü, Baykal Ecevit’i, Kılıçdaroğlu Baykal’ı götürdü.
Birbirlerini devirerek “devrimcilik” oynadılar.
CHP geleneği denilen şeyden anlaşılması gereken kısaca budur.
Muhalefete mahkum, iktidar iddiasından uzak, kendi içinde kapışmayı siyaset zanneden bir acayip topluluk.
Ötesini düşünmek israftır.
Elbette farkındayız.
Öyle ya da böyle Kılıçdaroğlu için ayrılan sürenin sonuna yaklaşıyoruz.
İzmir’e dayattığı Tunç Soyer’in lüks otelinde emekliliğinin tadını çıkarır bu gidişle.
Partinin tapusunu memleketi bölme derdindeki HDP’nin üzerine yapmaya uğraşırken CHP’yi böldü.
Böyle hatırlanacak.
“Gelişine sevinmedik ki gidişine üzülelim” demeyiz.
Üzülürüz tabii.
Yokluğu eğlence hayatımızı kısırlaştırır.
Az güleriz.
Bugünlerde kim ne sorarsa sorsun Kılıçdaroğlu “O detaya girmek istemiyorum” diyor ya. Biz de yıllar sonra bir gün onu anarsak “Ne komik bir detaydın sen Kılıçdaroğlu Kemal Bey” filan deriz.
Fazla da dert etmemek lazım.