Eski Türk isimleri nelerdi? İşte az bilinen anlamları
Eski Türk toplumlarında kullanılan isimlerle şu anki isimler arasında birçok farklılık bulunmaktadır. Eski Türk devletleri birçok toplumla da kültürel etkileşim halinde olduğu için birçok farklı ismi ortaya çıkardı. Eskiden bir bebeğe isim verilirken Türk örf, adet ve gelenekleri ön planda olmaktaydı. Bu durum birçok kültüre göre değişkenlik göstermekteydi. Öz Türkçe kişi adlarının anlamları, sürekli toplumsal bir anlam ifade etmekteydi. Bu nedenle de birçok isim ortaya çıkmaktaydı. Buna göre eski Türkçe kadın ve Erkek isimleri nelerdir?
Aras: Kalın yün, talih
Artuk: Zenginlik
Aspar: Faydalı
Atalan/Atıgay: Ünlü
Ataman: Saygıdeğer
Aykut: Kutlu ay, armağan, ikram, ödül
Aybar: Ay gibi parlak, heybetli
Aybars: Ay gibi beyaz pars
Ayhan: Ay hakimi
Aykaç: Hatip
Ayman: Ay'a eşdeğer
Balaban: Bir doğan türü
Balamir: Avrupa Hun Devleti kurucusu
Bamsı: Yüksek, ulaşılamaz, kam
Barış: Sulh, hazine, gidişat
Barkan: Gezgin
Barlas: Kahraman, savaşçı
Bartu: Varlık, varılacak yer
Bayhan: Varlıklı
Berkin: Güçlü
Bertuğ: Engel tanımayan
Boğaç: Genç boğa, boğa gibi
Bora: Fırtına
Babür: Bir kaplan türü, Babür Devleti'nin ünlü kağanı
Bahadır: Kahraman
Dumrul: Okun sivri ucu, efkarlı
Ecevit: Çalışkan
Ediz: Değerli
Ergün: Yumuşak huylu
Erkut: Güçlü, kutsal
Erkin: Bağımsız
Ertan: Tan zamanı
Erendiz: Jüpiter
Eymen: Alçak gönüllü, yardımsever
Gencer: Yeni yetişen yiğit
Geray/Giray: Uygun, Kırım hanlarının unvanı
Gökalp: Kahraman
Gökay: Mavi gözlü
Gökhan: Gök gibi büyük, Mavi Han
Kutadgu: Kutlu, yararlı
Kutan: Dua
Kutay: Ateş, Şamanların ateş tanrısı ipek
Kuyaş: Güneş ışığı
Toygar: Tarla kuşu
Ulaş: Ululuk
Uraz: Baht
Yabgu: Kağan
Yalım: Ateş
Yazgan: Yazıcı, Tanrı'nın adlarından
Yula: Rüya ruhu
Eski Türk kadın isimleri ve anlamları ise şöyle:
Aça: Toplumda saygı gören kişi, analık derecesinde saygıya değer hanım
Adak: Söz, bağış
Adal: Sadık
Adar: Adayan kişi
Adberilgen: Adına layık ve ününü hak eden kişi
Ağıç/Ağış: Hazine
Akay: Ay'ın en güzel anı, Yenisey Türklerinde "hanımefendi" yerine geçen hitap
Akbel/Akçın: Dürüst, sağlam kişilikli
Akınay: Türkistan'da kadın ozanlara verilen ad
Akkara: Zıtların bütünlüğü
Balkır: Yağmurun ardından çıkan güneş
Bangu (Mengü, Bengü): Sonsuzluk, sonsuz
Banıçiçek: Kutsal çiçek
Başak: Buğday başı, okun ucuna takılan sivri demir, sümbül
Becet/Bezen: Süs
Begüm: Eski Türklerde "bey"in kadınlardaki karşılığı, "hanımefendi"
Belçin: İz
Belen: Alim, geçit, dağ yolu, sırt
Belgin: Net
Belik: Doruk, saç örgüsü
Benice: Sonsuzluk
Beril: Cömert, fedakar
Beyge: Küçük hanım
Beylem: Çiçek demeti
Çağıl: Su sesi
Çağla: Dürüst
Çilde: Kışın en soğuk günü
Çolpan: Kuzey yıldızı
Ebren: Evren
Esrigün: Fırtına
Gökçe: Zarif, göz alan
Iraz: Mutluluk
İncesen: Huzur
İynem: Yaren, dost
Laçin: Yırtıcı kuş
Okşan: Benzeyen
Olcay: Şans
Oylum: Çukur
Sağın: Düşünce, kıvılcım
Sayina: Yaz mevsimi
Tanla: Mucize, şaşkınlık
Tansu: Armağan
Tilbe: Dilek, dilenen şey
Tomris: Demir ucu ya da demir sesi
Tunay: Evlatlık kız çocuk
Umar: Umutlu
Umay: Koruyucu
