Kırmızı gözlü ağaç kurbağası (Agalychnis callidryas)
Küçük boyutlarda bir ağaç kurbağasıdır, yaklaşık 7 cm büyüklüğe uzanabilirler. Sırt yüzeyi yeşilin çeşitli gölgeleri ve karın yüzeyi beyazdır. Bu kurbağanın yan tarafları düşey beyaz çizgiler ve turuncu renkli ayak parmaklarıyla mor veya mavi renklidir. Karınlarındaki deri daha yumuşak ve naziktir, arkalarındaki ise daha kalın ve kabadır. Karnivordurlar, ekseriya böceklerle beslenirler. Cırcır böceği, Diptera, çekirge ve güveleri tercih ederler. Bazen küçük kurbağaları da yerler. Zehirli değildirler. Gözleri karanlıkta ışıldar gibi görünür. Kırmızı gözlü ağaç kurbağaları, güney Meksika'dan merkezi Amerika boyunca, kuzey Kolombiya'ya yağmur ormanlarında yaşarlar. Tropikal iklim kuşağı içerisindeki her yer yaşamaları için uygundur. Bazı Kırmızı gözlü ağaç kurbağaları ömürleri boyunca hiç yere inmezler. Yaklaşık 45 cm yükseğe zıplayabilirler.
Kaya kartalı (Aquila chrysaetos)
Gencinin gövdesi siyaha yakındır, uçuşta beyaz kanat içi ve kuyruk dibiyle rahatça ayrılır. Başını ve boynunu ileri uzatır, kanadı gövdesine doğru daralır, kuyruğu diğer kartallardan uzun ve deniz kartalları gibi kamalı değil, küttür. Tüm yaşamları boyunca bir tek eşleri olur ve genellikle her yıl aynı yuvayı tercih ederler, genellikle zor erişilen yerlerdedir. Ötüşü şahin gibi bir 'tuii-u'. Diğer bir ötüşü havlamaya benzer. Kayalık dağlarda ve dağlık ormanlarda yaşar. Uçuşta görkemli ve zariftir, gerektiğinde avına ilerlerken pike yaparak saatte 320 km hıza ulaşabilir, bu da onu gökdoğandan sonra en hızlı kuş yapar. Diğer kartallardan farklı olarak süzülürken ve dönerek yükselirken kanatlarını yukarı kaldırır.
Mavi baştankara kuşu (Cyanistes caeruleus)
Mavi baştankaraların 12–14 cm kanat açıklığı, 12 cm'ye varan vücut uzunluğu ve 11 g ağırlığı vardır. Kuyruk, kanat ve başın üstü mavi, alın ve yanaklar beyaz, sırtı yeşil, karnı ise tümüyle sarıdır. Gencinde yanaklar beyaz değil sarıdır. Gerdanı ile gagası arasında gözü kapatan siyahımsı mavi ince bir bant bulunur. Ayrıcı gaga ile göğüs arasında siyah bir bant vardır. Heyecanlandığı zaman, ensesindeki kısa tacı kalkar.
Kızılca balıkçıl (Egretta rufescens)
Diğer balıkçıllara göre daha fazla oranda sığ sularda avını takip eder, sıklıkla sularda koşar ve tam avını avlayacakken kanatlarını açarak su yüzeyinde olan yansımayı azaltır. Balık, kurbağa, kabuklular ve böceklerle beslenir. Üreme döneminde tropik bataklıklarda koloniler hâlinde yaşar. Ağaç ya da çalılıkların üzerinde çalı çırpıdan yapılmış platformlarda yuvalanır.
Gökkuzgun (Coracias garrulus)
İnce yapılı, küçük karga boyutunda bir kuştur. Sıklıkla teller ya da alçak ağaçlar üzerinde bulunur. Gagası kalın ve koyu, kuyruğu kısa ve kare, kanatları ise oldukça uzun ve küt uçludur. Açık turkuaz mavisidir. Alt tarafı daha yeşil ve yaz başında parlaktır. Sırtı açık kızıldır. Uçuşta köşeli kanadının parlak mavi, mor ve siyah renklerini gözler önüne serer. Gencinin kış giysisi daha mattır. Taklalar atarak uçtuğu kur sırasında sesi haşin, tekrarlı ve törpü sesini andıran bir "hak hak" şeklindedir.
Alageyik (Dama dama, Cervus dama)
Geyikgiller (Cervidae) familyasından, göçmen olmayan ve sürü oluşturan, kürek boynuzlu ve benekli gececil bir geyik türüdür. Dünyada en saf yabani alageyiklerin bulunduğu tek yer Antalya'dır ve yöre halkı tarafından Benekli geyik[3] adı da verilmektedir. Sonradan insanlar tarafından asırlar içinde bütün Avrupa'ya yayılmıştır. İran'ın batı kıyıları ötesinde Asya'da doğal olarak bulunmazlar. Evcil ve yarı evcil popülasyonları Avrupa başta olmak üzere değişik bölgelerdeki doğal parklarda ve korunaklı avlaklarda bulunan gözde bir türdür. Yabanileri çok ürkektir ve en ufak bir ses duyumunda ormanda izini kolayca kaybettirebilmektedir. Yaşam süreleri 12 yıl kadardır.
Taşkuşu (Saxicola rubicola, Saxicola torquata rubicola)
Taşkuşları, küçük boylu, iri başlı,dik duruşlu ve kısa kuyruklu kuşlardır. Erkeğinin başı ve boğazı siyah, yarım-boyun halkası parlak beyaz, göğsü kızıl, omuz lekesi büyük ve beyazdır. Dişisi pas rengidir, başı daha kahverengi, boynunun yanları ise daha mattır.
Yeşil kaplumbağa (Chelonia mydas)
200 kg ağırlığa, 1-1,5 metre uzunluğa erişebilir ve bu ölçülerle, sert kabuklu kaplumbağalar içinde en büyük olandır. Tropik, tropik altı ve bazı daha ılıman denizlerde dağılım gösteren yeşil kaplumbağa, bu adını erişkin bireylerin alglerden zengin beslenmesine bağlı olarak bedenlerindeki yağ dokusunun yeşil renkli olması nedeniyle almıştır. Türkiye'de yalnızca Hatay, Mersin ve Adana sahillerinde yumurtlarlar. Kabuk boyu 140 cm ye kadar ulaşabilir. Erginleri deniz bitkileriyle yavrular ise hayvansal besinlerle beslenir. Yeşil deniz kaplumbağalarının nesli tükenmektedir.
Mirket (Suricata suricatta)
Mirketler, 30 cm boylarında, koloni halinde yaşayan, Afrika'ya özgü etobur memeli bir hayvan türüdür. 14 yıl kadar yaşarlar. Mirketler kurbağa, kertenkele, küçük yılan gibi sürüngenlerle ve akrep, kırkayak gibi zehirli böceklerle beslenirler. Toprak altında koku duyusu gelişmiş olan bu hayvanlar, toprağı kazarak bir akrebi 1-2 dakikada çıkarıp kolayca etkisiz hâle getirdikten sonra yiyebilirler. Ava çıkan bir mirket kolonisinde en az iki tanesi dönüşümlü olarak dış tehlikelere karşı gözetleme yapar. İki ayağının üzerine kalkan gözcü mirketler, gözetleme sırasında her 2 saniyede kesik bir ses çıkararak diğer mirketlere her şeyin yolunda olduğunu bildirirler, havadan ya da karadan gelen bir tehlike karşısında da homurdanma sesine benzer bir ses çıkararak alarm verirler. Böylece diğer av peşinde olan mirketleri uyarmış ve korumuş olurlar.
Karaca (Capreolus capreolus)
Avrupa, Anadolu ve Hazar Denizi'nin kıyılarında bulunan bir geyik türüdür. Ural Dağları'ndan doğuda Çin'e ve Sibirya'ya kadar dağılmış bulunan ayrı bir tür ise Sibirya karacası (Capreolus pygargus) olarak bilinir. İki tür karaca Kafkas Dağları'nda bir araya gelir. Karaca bu dağların güney eteklerinde yer alırken, Sibirya karacası da kuzey eteklerinde bulunur. Karaca, kuzey İskandinavya ile İzlanda, İrlanda ve Akdeniz adaları dışında Avrupa'nın birçok bölgesinde görülür. Akdeniz bölgesinde yalnızca dağlık alanlarda bulunur, düzlüklerde ya ender görülür ya da hiç görülmez. Türkiye'de sıcak bölgelerde seyrek ağaçlı yerlerde görülür. Genellikle otsu bitki ve yapraklarla beslenirler.
Kızıl geyik (Cervus elaphus)
Kızıl geyik Avrupa'nın çoğu kısmında, Kafkas Dağları bölgesinde ve Hazar Denizi'nin batısında Anadolu'da yaşar. Ayrıca Afrika'da da bulunan tek geyik türüdür ve kuzeybatı Afrika'da Cezayir ile Tunus arasında Atlas Dağları'nda bulunur. Kızıl geyik aynı zamanda Yeni Zelanda ve Arjantin gibi diğer bölgelere de sokulmuştur. Türkiye'de ise aşırı avlanma sonucu sayıları düşmüş olup, bugünlerde kalan popülasyon korunmaya çalışılmaktadır. Dünyanın birçok bölgesinde kızıl geyikten elde edilen et besin olarak tüketilmektedir.