Cuma günü ABD’nin resmi makroekonomik verileri yayınlandı. Veriler yayınlanmadan evvel Cleveland’da nutuk atan Cumhuriyetçiler ortalığın ne kadar kötü olduğunu vurgulamaya çalışırken, Philadelphia’da nutuk atan Demokratlar seçmenlere işlerin düşündüklerinden çok farklı ve iyi olduğunu olduğunu anlatmaya çalışıyorlardı.
Ama Cuma günü yayınlanan veriler ABD vatandaşlarının ekonomi konusunda kimseden akıl almasını gerekmediğini ortaya koyuyordu.Çünkü ABD ikinci çeyrek 2016’da yıllıklaştırılmış olarak sadece yüzde 1.2 büyümüştü. Vatandaş durumu zaten kendi yaşamından anlıyordu da esas iktisatçılar ve de medya mensupları hiç mi hiç anlaşamıyordu.
Çoğunluk uzun zamandan beri yüzde 2.6 çeyreklik büyüme konuşmaları dinlemişti. Ama resmen ilan edilen çeyreklik büyüme oranı 2.6 oranının yarısından da azdı.
Zaten 2016 birinci çeyrek için yapılan tahmin daha önceki 1.1 büyümeden 0.8 büyümeye indirilmişti. Üstelik de bir önceki yıl olan 2015 dördüncü çeyrek büyümesi de yüzde 1.4 değerinden yüzde 0.9 değerine indirilince hayat iyice zorlaşıyordu.
Özetle ekonomik büyüme eylül ayından bu yana kabaca yüzde 2.2 düzeyinden adeta yerinde saymak sayılabilecek, sadece yüzde 1 düzeyine inmişti.
Ama bu duruma rağmen Başkan Obama “Durum ben göreve geldiğimdeki durumdan çok daha iyi!” demeyi seçiyordu. Doğal olarak kimse şu andaki durumun İkinci Dünya Savaşı'ndaki durumdan bu yana en kötü düzeyde olduğunu katiyen gündeme getirmiyordu.
2016 ikinci çeyreği uzun zamandan beri ekonomiyi durağan tutan ayni faktörden muzdarip idi. Çünkü özel sektör yatırımları çok uzun zamandır çok düşük düzeyde idi.
İkinci çeyrekte tüketici harcamaları yüzde 4.2 artmıştı ama özel sektör yatırımları ise yüzde 2.2 oranında azalmıştı. Şirketler beşinci çeyrektir stoklarını azaltmak zorunda kalmışlardı.
Şirket harcamaları, yani tesis yatırımı veya yeni ekipman alınması veya yazılım yatırımları gibi harcamalar üç çeyrektir hemen hemen hiç yoktu.
Yukarıda vurgulanan durumun anlamı şudur: Şirketler geleceğe dönük çok büyük belirsizlik içindeler . Bu nedenle de yöneticiler riskten kaçmaktalar ve de tutucu davranmaktalar.
Bu durumda dünyanın en büyük ekonomisi de ne kendini, ne de başkalarını kurtaramaz duruma geliyor. Cleveland’daki ve Philadelphia’daki siyasetçi nutukları ise yatırımcıları bence daha kötümser yapıyor.