Ve düdük çaldı...
Benfica daha ayağa, daha dikine başlarken maça
Biz direkt golle başladık.
Aboubakar’ın yarım santimlik göğüs farkı olmasa
Yan hakem ofsayt bayrağını kaldırmayacaktı.
Maça ısınıyorduk ki gol yedik.
Yan hakeme baktık yine
Bu sefer orta sahaya koşuyordu: 0-1.
Aboubakar’ı, Benfica defansının arkasına kaçırmak için atılan uzun ve havadan toplar
Rakibin pozisyon almasını sağlıyor
Ve ataklarımız başlamadan bitiyordu.
Sonra dengeyi kurar gibi olduk.
Onlar kontra oyunu seçince
Biz orta sahaya çıkıp atak geliştirmeye başladık.
Ama bu sefer de sorumluluk alan olmayınca dönüşler tıkandı.
'Nasıl bir yol bulmalıyız' diye düşünürken
Adamın teki öyle bir vurdu ki topa
Topu bir havada bir de kalede gördük: 0-2.
İlk yarım saatte gelen bu iki gol moralleri alt-üst etmişti ki
Akabinde zaten üçüncüyü yedik.
İlk yarının son düdüğü çalarken çocuklara
Bu taraftarın gönlünde çok kredileri olduğunu
O yüzden morallerini tutabildikleri kadar üst seviyede tutmalarını birilerinin anlatması gerektiğine inanıyorum.
Cenk Tosun ve İnler’i oyuna alarak başladık ikinci yarıya
Pozisyona ilk onlar girdi ama golü biz attık.
Beck’in ortasına Cenk müthiş yattı: 1-3.
Belli ki ilk yarı biterken taraftarın topçuları alkışlayarak soyunma odasına göndermesi işe yaramıştı.
Bir kıvılcım bir yangına neden olabilirdi.
Ve heyecan fırtınasına girdik.
Çizgiye inmeler ve baskı işe yarıyordu ki
Kalecileri bir ‘kafam' diyerek bayıldı
Sonra Quaresma ile çarpıştı, yığıldı.
Toplam 5 dakika çaldı ve oyunu soğuttu.
O soğuttu biz sıcak tutmaya çalıştık.
Sabırla ve Cenk’le çizgiden gelmeye devam ettik.
‘Sabrın sonu selamet’ derler ya
Aynı öyle…
Penaltı kazandık
Ve Quaresma durumu 2-3’e getirdi.
Hâlâ geliyorduk.
Ve muhteşem dönüş: 3-3.
Duygu patlamalarını anlatmam mümkün değil.
Bu çocuklar
Bu yenilgiyi kabul etmeyen vücut.
Siz başkasınız çocuklar. Başka.
Uzatın o tertemiz alınlarınızı.
Bütün Türkiye öpsün…